.svg){kind=small}
Vandaag bespreken we hoe de Russische militaire campagne in Oekraïne, met name in de context van de recente offensieven bij Pokrovsk en Kurachove, de hoge menselijke en materiële kosten van de Russische aanpak illustreert. In de afgelopen maanden heeft Rusland zijn operaties geïntensiveerd, wat heeft geleid tot recordverliezen in manschappen en materieel, met een verbluffend aantal van meer dan 1.200 gesneuvelde Russische soldaten per dag.
Russische troepen hebben een strategie aangenomen die door militaire analisten wordt omschreven als "cumulatieve aanvallen." Deze wordt gekenmerkt door continue golven van kleine infanteriegroepen met beperkte ondersteuning van artillerie, luchtmacht en soms gepantserde voertuigen. Deze groepen proberen Oekraïense verdedigingslinies geleidelijk te ondermijnen in plaats van snelle doorbraken te forceren. Deze aanpak heeft echter geleid tot een buitengewoon hoog verliespercentage.
Volgens gegevens van het Britse ministerie van Defensie hebben de Russische troepen in september en oktober 2024 meer dan 80.000 slachtoffers geleden, waarbij oktober de dodelijkste maand was met gemiddeld 1.345 verliezen per dag. Dit cijfer overtreft eerdere verliespercentages en benadrukt het slopende karakter van de oorlog. Sinds het begin van de grootschalige invasie in februari 2022 zijn, volgens Amerikaanse legerfunctionarissen, de Russische verliezen opgelopen tot meer dan 600.000, een scherpe stijging ten opzichte van de 315.000 die in december 2023 werden gemeld. Deze cijfers komen overeen met de schattingen van Oekraïense strijdkrachten en tonen een aanzienlijke uitputting van de Russische gevechtskracht.
Een goed voorbeeld hiervan is de Russische Centrale Groepering van Troepen, verantwoordelijk voor het gebied rond Pokrovsk. Deze beschikt over een cruciale reserve van ongeveer 15.000 soldaten. Het oorspronkelijke plan om een hoog offensief tempo te handhaven in deze richting is echter mislukt, en een aanzienlijk deel van deze reserve is al ingezet. Rusland blijft een trend volgen waarbij operationele reserves worden gebruikt als een pool van beschikbare manschappen om uitgeputte eenheden te versterken, in plaats van als een samenhangende frontlinie-aanvalsmacht. Dit heeft voorkomen dat er beslissende doorbraken werden gerealiseerd en heeft de effectiviteit van Russische offensieven beperkt. Het heeft ook geleid tot een situatie waarin een commandant in een video klaagde over de enorme verliezen in zijn eenheid.
Bij Pokrovsk en Kurachove, nu twee van de heetste strijdpunten aan het front, zijn de materiële verliezen van Rusland de afgelopen twee maanden enorm geweest. Met schokkende totaalverliezen van ongeveer 200 tanks, meer dan 650 gepantserde voertuigen en 65 grote artilleriesystemen. Deze cijfers, gebaseerd op gegevens van open-bronanalisten zoals Jakub Janovsky, benadrukken het onhoudbare tempo waarmee Rusland zijn materieel verbruikt. Dit probleem wordt verergerd door de staat van de Russische productiecapaciteiten. Voorraden uit het Sovjettijdperk raken uitgeput, en de huidige productiesnelheid van tanks en gepantserde voertuigen is onvoldoende om verliezen te compenseren. Zelfs met prioriteit voor frontlinies zullen deze problemen waarschijnlijk langdurige gevolgen hebben voor Rusland's vermogen om zijn operaties voort te zetten.
Ondanks deze offers zijn de territoriale winsten minimaal geweest. In september en oktober hebben Russische troepen ongeveer 1.500 vierkante kilometer veroverd—minder dan een derde van de relatief kleine Amerikaanse staat Delaware. De meeste van deze winsten vonden plaats in open velden en kleine nederzettingen, met significante gevechten bij Kupjansk, Voehledar, Selydove en Kurachove. Hoewel Russische troepen onlangs Voehledar en Selydove hebben ingenomen na meer dan twee jaar intense gevechten, vertegenwoordigen deze overwinningen geen operationeel significante vooruitgang en gaan ze gepaard met hoge verliezen.
Tegelijkertijd wordt Rusland’s vermogen om deze operaties voort te zetten steeds zwaarder belast. Dagelijkse verliezen van meer dan 1.200 soldaten en de bijbehorende uitputting van materieel leggen enorme druk op militaire en industriële middelen. De Amerikaanse minister van Defensie, Lloyd Austin, benadrukte onlangs dat dergelijke verliespercentages, zelfs op korte termijn, onhoudbaar zijn.
Tekorten aan mankracht verergeren deze uitdagingen. Rapporten geven aan dat het Russische leger moeite heeft om voldoende soldaten te rekruteren om de verliezen aan het front te vervangen. President Vladimir Poetin erkende een tekort aan arbeidskrachten en de afhankelijkheid van arbeidsmigranten om gaten in de industrieën te vullen. Dit arbeidstekort strekt zich uit tot militaire rekrutering, waarbij steeds vaker dwangmaatregelen worden gebruikt om migranten tot dienst te verplichten.
De offensieven bij Pokrovsk en Kurachove geven een momentopname van de bredere dynamiek in de oorlog. Ondanks de inzet van aanzienlijke middelen heeft Rusland moeite gehad om betekenisvolle vooruitgang te boeken. Russische opmarsen verlopen in een pijnlijk traag tempo en worden bereikt tegen een achtergrond van enorme verliezen aan manschappen en materieel. Deze aanvallen worden ook gekenmerkt door slechte coördinatie en een afhankelijkheid van verouderde tactieken, wat hun effectiviteit verder beperkt. Het Instituut voor de Studie van Oorlog voorspelt dat het offensief dat Rusland deze zomer begon, binnenkort zijn hoogtepunt zal bereiken, aangezien de reserves vrijwel uitgeput zijn.
De enorme tol van de offensieven bij Pokrovsk en Kurachove roept kritische vragen op over de militaire en politieke toekomst van Rusland. Verliezen van deze omvang zijn onhoudbaar, vooral gezien de terughoudendheid van het Kremlin om massale mobilisatie te starten. Hoewel een gedwongen oproep van reservisten tijdelijk de mankracht zou kunnen aanvullen, zou dit de diepere problemen van rekrutering en industriële capaciteit niet oplossen. Zo’n stap zal waarschijnlijk ook de binnenlandse steun voor de oorlog ondermijnen, zelfs onder de traditioneel loyale nationalistische achterban van Poetin.
Voor Oekraïne bieden deze ontwikkelingen zowel uitdagingen als kansen. Het vermogen om de meedogenloze Russische aanvallen te weerstaan, toont de effectiviteit van Oekraïne’s verdedigingsstrategie en het belang van internationale steun, waarvan het voortduren cruciaal zal zijn om Oekraïne’s verdedigingsinspanningen vol te houden en potentiële tegenaanvallen mogelijk te maken.
Over het geheel genomen benadrukken de offensieven bij Pokrovsk en Kurachove de inherente onhoudbaarheid van Rusland's huidige militaire strategie. De duizelingwekkende combinatie van torenhoge verliescijfers, verwoestende materiële verliezen en verwaarloosbare territoriale winsten schetst een somber vooruitzicht voor Moskou’s ambities in Oekraïne. Terwijl het conflict voortduurt, stellen veel analisten dat de centrale vraag niet langer is of Rusland zijn doelen kan bereiken, maar eerder hoe lang het zijn huidige verliespercentages kan volhouden.
.jpg)
Opmerkingen