Van strafbataljons tot vrouwelijke gevangenen: De arbeidskrapte in Rusland verdiept zich

Vandaag zullen we bespreken hoe de laatste maanden van 2024 de Russische krijgsmacht de hoogste aantallen slachtoffers van de oorlog hebben gekost, wat vragen oproept over de duurzaamheid van hun huidige offensieve operaties. Deze schokkende verliezen benadrukken de scherpe onevenwichtigheid tussen de menselijke kosten en de bescheiden territoriale winst die hiervoor in ruil is behaald.

In Pokrovsk is het contrast tussen verliezen en winst opvallend. De Russische troepen hebben onophoudelijke aanvallen uitgevoerd in deze sector, met een traag vorderend tempo terwijl ze zware verliezen leden. Hun aanvankelijke afhankelijkheid van frontale aanvallen maakte troepen en gepantserde voertuigen kwetsbaar voor goed voorbereide Oekraïense verdedigingslinies, wat resulteerde in verwoestende verliezen bij elke opeenvolgende golf. Het gebied rondom Pokrovsk is een voorbeeld geworden van de algemene moeilijkheden van Rusland, waar marginale territoriale winsten tegen een exorbitante prijs worden geboekt en kortstondige verhogingen in het aantal troepen alleen maar de voortdurende onmacht benadrukken om betekenisvolle en duurzame doorbraken te bereiken.

Verslagen van het front suggereren dat de Russische troepen steeds meer vertrouwen op haastig opgeroepen personeel, strafbataljons en zelfs vrouwelijke gevangenen om gaten in hun gelederen op te vullen. Deze wanhopige maatregelen benadrukken de diepte van hun personeelstekort, evenals het besluit van het Russische Ministerie van Defensie om de dienstplicht met 19 tot 25 procent te verhogen om de stijgende verliezen te compenseren. Zelfs deze inspanningen om ongeveer 1.200 rekruten per dag te werven, kunnen echter niet gelijke tred houden met het aantal verliezen.

De militaire inlichtingendienst van het Verenigd Koninkrijk constateerde recentelijk dat de Russische troepen in november 2024 recordverliezen hadden geleden, met een gemiddelde van 1.523 slachtoffers per dag – aanzienlijk hoger dan de door Rusland geclaimde wervingscijfers van 1.200 nieuwe rekruten per dag. Alsof ze minimale winsten tegen maximale kosten wilden behalen, slaagden de Russische troepen er ondanks hun offers in om slechts iets meer dan 800 vierkante kilometer Oekraïens grondgebied in november te veroveren, wat neerkomt op ongeveer 53 slachtoffers voor elke vierkante kilometer die werd veroverd.

In de voorafgaande maanden september en oktober was de situatie vergelijkbaar: er werden naar schatting 80.000 slachtoffers geleden voor 1.500 vierkante kilometer vooruitgang in twee maanden. Deze slepende offensieven hebben slechts kleine tactische vooruitgangen opgeleverd en zijn er niet in geslaagd om een van de strategische doelstellingen van het Kremlin te behalen, zoals het volledige controle over de oblast Donetsk.

Het onvermogen van de Russische troepen om deze verliezen te blijven dragen zonder de Russische economie te destabiliseren, is een andere kritieke kwetsbaarheid. Wervingsinspanningen concurreren nu direct met het tekort aan arbeidskrachten, met steeds meer gevallen van burgers die worden gemobiliseerd voor de oorlogsinspanningen, wat de economie al onder druk zet door inflatie en tekorten aan arbeidskrachten. Verborgen mobilisatie-inspanningen in de vorm van impliciete dienstplichtcampagnes, vermomd als vrijwilligerswervingen, met steeds grotere aanmeldingsbonussen die elke maand worden beloofd, slagen er nauwelijks in de huidige verliezen te compenseren, laat staan om reserves te leveren voor toekomstige offensieven. De Russische industriële capaciteit kampt ook met zware beperkingen door verliezen aan zwaar materieel, met berichten die suggereren dat slechts 25 T-90 tanks per maand worden geproduceerd en gerepareerd.

Met dagelijkse verliescijfers die in november piekten op meer dan 1.500 troepen en het totale aantal verliezen voor de maand meer dan 45.000 soldaten overschreed, staat de Russische krijgsmacht voor toenemende uitdagingen om haar oorlogsinspanningen vol te houden, ondanks de beweringen van de Russische Minister van Defensie Belousov dat zij in 2024 meer dan 427.000 vrijwillige militairen had gerekruteerd. Hoewel deze claims onbevestigd blijven, merkte het Institute for the Study of War op dat de strategie van het Kremlin om meer troepen in de strijd te werpen terwijl het onhoudbare verliescijfers accepteert, het militaire potentieel op lange termijn kan uitputten. Het Russische verdedigingsapparaat is overbelast, afhankelijk van Sovjet-era apparatuur, strafrekruten en gespannen logistiek om haar campagnes voort te zetten. Na verloop van tijd zullen deze factoren waarschijnlijk de capaciteit van Rusland om effectieve offensieven uit te voeren ondermijnen, waardoor haar troepen kwetsbaar worden voor Oekraïense tegenaanvallen.

Naarmate de oorlog voortduurt, moet het Kremlin de afnemende rendementen van zijn menselijke golfstrategie afwegen tegen de groeiende kans op instorting van zowel zijn militaire als economische systemen. De huidige aanpak kan kleine tactische winsten opleveren, maar zal waarschijnlijk de strategische doelstellingen die nodig zijn om dergelijke enorme verliezen te rechtvaardigen, niet behalen. Voor Oekraïne biedt deze dynamiek kansen om de Russische zwaktes te exploiteren en druk te blijven uitoefenen op een overbelaste tegenstander, zelfs als Oekraïne tegelijkertijd afhankelijk is van Westerse militaire hulp om dergelijke schade aan de vijand op de lange termijn te kunnen toebrengen.

‍