Ukraińcy ZNISZCZYLI POTĘŻNY ROSYJSKI ATAK PANCERNY!

Dziś najważniejsze aktualizacje dotyczą kierunku kurskiego.

Tutaj rosyjskie siły przeprowadziły nieustępliwą falę zmechanizowanych szturmów, dążąc do ostatecznego przełamania ukraińskiej zachodniej flanki. Ukraińcy jednak obrócili przeciwko nim wcześniej istniejące rosyjskie fortyfikacje w Kursku, wyprowadzając zmasowany atak dronów i pocisków przeciwpancernych na rosyjskie kolumny, które desperacko próbowały posuwać się naprzód.

Celem rosyjskich wojsk w tym rejonie jest przejęcie kontroli nad miejscowością Mała Łoknia. Pozwoliłoby to Rosjanom skutecznie odizolować ukraińskie siły w północnej części kurskiego wybrzuszenia i odciąć ukraińskie lądowe linie komunikacyjne z głównym węzłem logistycznym w Sudży. Aby to osiągnąć, rosyjscy dowódcy zastosowali duże formacje szturmowe, wysyłając cztery fale zmechanizowanych oddziałów wielkości plutonu, z których każdy składał się z trzech-czterech pojazdów opancerzonych wspieranych przez czołgi. Oddziały te miały jak najszybciej przekroczyć swoje pozycje w Nowo-Iwanowce, zabezpieczyć Wiktorówkę i dotrzeć do przedmieść Małej Łokni. 

Główna przewaga sił rosyjskich polegała na szybkości i sile ognia ich zmechanizowanych jednostek szturmowych w porównaniu do fal piechoty, co minimalizowało ich narażenie na ukraiński precyzyjny ogień. Jednak te atuty zostały poważnie osłabione przez ukształtowanie terenu, warunki pogodowe, a nawet własny sprzęt Rosjan. Po wcześniejszych nieudanych atakach zmechanizowanych spowodowanych ukraińskimi polami minowymi Rosjanie użyli pojazdów rozminowujących na czołgach czołowych. Zmuszało to ich do poruszania się po otwartych polach i w niezwykle wolnym tempie, aby sprzęt do rozminowywania mógł działać prawidłowo, co czyniło ich łatwym celem dla ukraińskich dronów uderzeniowych i rozpoznawczych. Co gorsza, wciąż istnieją dawne rosyjskie fortyfikacje zębów smoka zbudowane przed ukraińskim natarciem na Kursk, które znacząco ograniczały rosyjską swobodę ruchu podczas ataku.

Dodatkowo, nieco wyższe temperatury stopiły śnieg i nasiąknęły pola wodą, jeszcze bardziej spowalniając rosyjskie kolumny pancerne, podczas gdy kratery po wcześniejszych rosyjskich nalotach całkowicie się zalały, zmuszając rosyjskie jednostki do przemieszczania się w przewidywalnych gardłach terenowych. Połączenie błota, zębów smoka i otwartego terenu umożliwiło ukraińskim siłom skuteczne niszczenie tych rosyjskich szturmów wszystkimi dostępnymi środkami.

Nagrania z walk w tym rejonie pokazują, jak ukraińscy obrońcy skutecznie zaatakowali rosyjski pluton szturmowy składający się z trzech bojowych wozów piechoty i jednego czołgu. Kolumna poruszała się przez pole z Nowo-Iwanowki do Wiktorówki, manewrując wokół zębów smoka i zalanych lejów po bombach. Spowolniony ruch pierwszego rosyjskiego szturmu pozwolił Ukraińcom na jego całkowite zniszczenie już na podejściach za pomocą dronów kamikadze FPV oraz artylerii.

Jednak część pojazdów z drugiej fali ataków zmechanizowanych zdołała podejść i wkroczyć do wsi Wiktorówka, lecz natychmiast znalazła się na celowniku ukraińskich drużyn przeciwpancernych wyposażonych w pociski kierowane Javelin. Ponieważ rosyjski pancerz nie miał szans w starciu z nowoczesnym uzbrojeniem, rosyjscy żołnierze byli zmuszeni w panice rozproszyć się po polach i wiosce, gdzie byli systematycznie eliminowani przez ukraińskich operatorów dronów zrzucających granaty z powietrza.

W ostatniej próbie zdobycia przyczółka w Wiktorówce Rosjanie wysłali dwie dodatkowe zmechanizowane kompanie w dwóch osobnych atakach, wykorzystując dokładnie tę samą trasę natarcia co poprzednie kolumny, które oczyściły drogę przez pola minowe. Jednak to uczyniło te rosyjskie ataki skrajnie przewidywalnymi, przez co ukraińscy operatorzy dronów mogli łatwo namierzyć i zniszczyć rosyjskie jednostki zmechanizowane, które składały się z BMD o wyjątkowo cienkim pancerzu, podatnym na zniszczenie jednym uderzeniem drona FPV. Gdy ostatnie zagrożenie pancerne zostało wyeliminowane, Ukraińcy skupili się na rosyjskich niedobitkach, likwidując dziesiątki z nich za pomocą granatów zrzucanych z dronów oraz ognia z broni strzeleckiej.

Ogólnie rzecz biorąc, rosyjskie ataki na południe od Małej Łokni zostały całkowicie podważone przez ukształtowanie terenu, istniejące już umocnienia polowe oraz spowolnioną prędkość ich własnego sprzętu. Ukraińcy mistrzowsko wykorzystali te słabości poprzez rozbudowany system kontroli ognia za pomocą dronów oraz wyspecjalizowane zespoły pocisków przeciwpancernych rozmieszczone bezpiecznie za linią frontu. Niepowodzenie każdego kolejnego szturmu skłaniało rosyjskich dowódców do wysyłania kolejnych fal, w nadziei na przełamanie ukraińskich linii. Ta rosyjska determinacja odzwierciedla niedawno opublikowaną statystykę ukraińskiego Ministerstwa Obrony, według której około 40% wszystkich starć bojowych toczy się w obwodzie kurskim, co podkreśla ogromny sukces Ukrainy w powstrzymywaniu operacyjnie znaczących rosyjskich zdobyczy, a jednocześnie odciąganiu znacznych rosyjskich zasobów od trwających ofensyw na wschodzie.

‍