Vandaag komen de grootste updates uit de richting van Koersk.
Hier ontketenden Russische troepen een meedogenloze golf van gemechaniseerde aanvallen in een poging om eindelijk een beslissende doorbraak te forceren in de westelijke Oekraïense flank. De Oekraïners draaiden echter de bestaande Russische verdedigingswerken in Koersk tegen hen, waarbij ze een spervuur van drones en antitankraketten afvuurden terwijl de Russische colonnes wanhopig probeerden op te rukken.
Het doel van de Russische troepen in dit gebied is de inname van Malaya Loknya. Dit zou hen in staat stellen om de Oekraïense troepen in het noordelijke deel van de Koersk-saillant effectief te isoleren en hun grondverbindingen met het belangrijkste logistieke knooppunt in Sudzja af te snijden. Om dit te bereiken, zetten Russische commandanten grootschalige aanvalseenheden in, waarbij ze vier golven van gemechaniseerde pelotons stuurden, elk bestaande uit drie tot vier pantservoertuigen ondersteund door tanks. Deze eenheden probeerden vanuit hun posities in Novoivanovka zo snel mogelijk over te steken om Viktorovka veilig te stellen en de toegangspoort tot Malaya Loknya te bereiken.
Het grootste voordeel van de Russische troepen lag in de snelheid en vuurkracht van hun gemechaniseerde aanvalseenheden in vergelijking met infanterieaanvallen in menselijke golven, waardoor hun blootstelling aan Oekraïense precisievuur werd geminimaliseerd. Echter, deze voordelen werden zwaar ondermijnd door het terrein, de weersomstandigheden en zelfs hun eigen uitrusting. Lerende van eerdere mislukte gemechaniseerde aanvallen als gevolg van Oekraïense landmijnen, gebruikten de Russen mijnenruimers op hun voorste tanks. Dit dwong hen echter om langzaam over open velden te bewegen, zodat de ontmijningsapparatuur correct kon werken, waardoor ze gemakkelijke doelwitten werden voor Oekraïense aanvalsdrones en verkenningssystemen. Alsof dat nog niet genoeg was, beperkten oude Russische drakentandversperringen, die nog dateren van vóór de Oekraïense incursus in Koersk, de Russische bewegingsvrijheid aanzienlijk tijdens hun aanval.
Bovendien hebben iets warmere temperaturen de sneeuw doen smelten en de velden doorweekt, waardoor de Russische pantsercolonnes nog verder werden vertraagd. Kraters van eerdere Russische luchtaanvallen zijn volledig ondergelopen, waardoor Russische eenheden gedwongen werden voorspelbare knelpunten te gebruiken. De combinatie van modder, drakentanden en blootgesteld terrein stelde Oekraïense troepen in staat om deze Russische aanvallen effectief uit te schakelen met alle beschikbare middelen.
Beelden uit het gevechtsgebied tonen hoe de Oekraïense verdedigers een Russisch aanvalspeloton, bestaande uit drie infanteriegevechtsvoertuigen en één tank, effectief uitschakelden. De colonne bewoog over het veld van Novoivanovka naar Viktorovka, waarbij ze om de drakentanden en overstroomde bomkraters heen manoeuvreerden. De trage beweging van de eerste Russische aanval maakte het voor Oekraïners mogelijk om deze volledig te ontmantelen nog voordat ze hun doel bereikten, met FPV-kamikazedrones en artilleriebeschietingen.
Sommige voertuigen uit de tweede golf van gemechaniseerde aanvallen slaagden er echter in om Viktorovka te naderen en binnen te dringen, maar werden al snel onder vuur genomen door Oekraïense antitankteams, bewapend met Javelin-raketten. De Russische bepantsering bood geen enkele weerstand tegen deze moderne wapensystemen, waardoor Russische soldaten gedwongen werden zich in paniek over de velden en door het dorp te verspreiden, waar ze systematisch werden opgejaagd door Oekraïense drone-operators die granaten van bovenaf lieten vallen.
In een laatste poging om een bruggenhoofd in Viktorovka te veroveren, zetten de Russen nog eens twee gemechaniseerde pelotons in, die in twee afzonderlijke aanvallen exact dezelfde aanvalsroute volgden als de eerdere colonnes, die inmiddels een pad door de mijnenvelden hadden vrijgemaakt. Dit maakte beide Russische aanvallen echter uiterst voorspelbaar, waardoor Oekraïense drone-operators de colonnes nauwlettend konden volgen en vernietigen. De Russische eenheden bestonden uit BMD's met flinterdunne bepantsering, die met een enkele FPV-drone konden worden uitgeschakeld. Nadat de laatste gemechaniseerde dreiging was geëlimineerd, richtten de Oekraïners hun aandacht op de overlevende Russische soldaten en schakelden tientallen van hen uit met drone-afgeworpen granaten en vuur van handvuurwapens.
Al met al werden de Russische aanvallen ten zuiden van Malaya Loknya volledig ondermijnd door het terrein, de bestaande verdedigingswerken en de beperkte mobiliteit van hun eigen uitrusting. De Oekraïners versterkten deze zwaktes meesterlijk door een uitgebreid systeem van drone-geleide vuurcontrole en gespecialiseerde antitankteams die veilig achter de frontlinie waren gepositioneerd. De mislukking van elke gemechaniseerde aanval leidde er slechts toe dat Russische commandanten nóg een aanvalsgolf stuurden, in de hoop uiteindelijk een doorbraak te forceren. Deze Russische vasthoudendheid weerspiegelt een recent gepubliceerde statistiek van het Oekraïense ministerie van Defensie, waarin staat dat ongeveer 40% van alle gevechtscontacten plaatsvindt in de regio Koersk. Dit onderstreept het enorme Oekraïense succes bij het voorkomen van operationeel significante Russische terreinwinsten, terwijl een groot deel van de Russische middelen wordt afgeleid van de lopende offensieve operaties in het oosten.
Opmerkingen