W tej analizie strategicznej omówimy potrzebę, by Ukraina rozwijała i produkowała swoje własne rakiety dalekiego zasięgu, oraz jak adaptacja rakiety przeciwokrętowej R-360 Neptune rozwiązała ten problem. Przeanalizujemy, jak ta nowa wersja może stać się główną bronią ziemia-ziemia w ukraińskim arsenale, oraz przedstawimy najważniejsze możliwości tego potężnego systemu broni.

Rakieta R-360 Neptune to broń wyprodukowana na Ukrainie, inspirowana rosyjską rakietą Ch-35. Pierwotnie zlecono jej opracowanie w 2010 roku kijowskiej firmie „LUCH Design Bureau” jako pocisk przeciwokrętowy poddźwiękowy. W jej rozwój zaangażowało się kilku ukraińskich producentów, w tym Motor Sich, dostawca silników dla samolotów Antonow, oraz wspomniane LUCH Design Bureau, znane z produkcji systemu przeciwpancernego Stugna-P, który zniszczył wiele rosyjskich czołgów. Po licznych opóźnieniach Neptune został wprowadzony do służby w 2021 roku, zyskując światowe uznanie 13 kwietnia 2022 roku, kiedy to odpowiedzialny był za zatopienie Moskwy, flagowego okrętu rosyjskiej Floty Czarnomorskiej. To wydarzenie było największą stratą okrętu wojennego od czasów II wojny światowej.

Od początku wojny w 2022 roku różne raporty wskazywały, że rakieta Neptune została zmodernizowana, by stać się bronią ziemia-ziemia, z ulepszeniami w zakresie zasięgu, ładunku bojowego oraz systemów nawigacji. Ta nowa wersja, nieformalnie nazywana „Long Neptune”, była przypisywana wielu skutecznym atakom w 2024 roku na rosyjskie cele, w tym magazyn paliwa i skład dronów Shahed w regionie Krasnodar oraz baterię S-400 na przylądku Tarkhankut na Krymie.
Long Neptune zwiększył swój zasięg z 300 do 400 kilometrów, a jego ładunek bojowy wzrósł z 150 do 350 kilogramów, co znacznie zwiększyło jego siłę destrukcyjną. Ulepszone systemy nawigacyjne obejmują teraz nowoczesne technologie pozycjonowania satelitarnego i inercyjnego, co poprawia jego precyzję i odporność na rosyjskie środki przeciwdziałania elektronicznego. Początkowo zaprojektowany do wystrzeliwania z pojazdów naziemnych, obecnie trwają prace nad wersją lotniczą, którą można będzie wystrzeliwać z bombowców takich jak Su-24.

Niedawno prezydent Ukrainy Wołodymyr Zełenski ogłosił, że zmodernizowany Neptune wszedł w fazę masowej produkcji, z planem wyprodukowania 100 jednostek do końca 2024 roku oraz zamówieniem na 3000 rakiet na rok 2025. Ten znaczący rozwój i wysiłek inwestycyjny podkreślają kluczowe znaczenie tej broni w ukraińskiej strategii z kilku powodów:

Po pierwsze, Long Neptune pozwala Ukrainie atakować strategiczne obiekty o wysokiej wartości głęboko na rosyjskim terytorium, zmniejszając zależność od zachodnich dostaw rakiet dalekiego zasięgu. Zdolność do produkcji takiej broni na dużą skalę umożliwia Ukrainie niezależne atakowanie rosyjskich centrów dowodzenia, magazynów amunicji, baz lotniczych, węzłów telekomunikacyjnych oraz infrastruktury kolejowej i transportowej, co często spowalnia działania rosyjskie i zakłóca ich logistykę.

Po drugie, ulepszony Long Neptune pozycjonuje ukraiński przemysł zbrojeniowy jako globalnego gracza w dziedzinie zaawansowanego uzbrojenia. Kraje takie jak Rumunia i Estonia już wyraziły zainteresowanie współpracą przy rozwoju i zakupie przyszłych wersji Neptune, kierując się chęcią ochrony swoich interesów na wybrzeżach Morza Czarnego i Bałtyku.

Wreszcie, w połączeniu z inną bronią dalekiego zasięgu dostarczaną przez Zachód, Long Neptune uzupełnia i rozszerza zakres ukraińskich możliwości, zwiększając skuteczność ataków. Rosyjskie systemy obrony powietrznej są poważnie przeciążone, próbując chronić zarówno linię frontu, jak i strategiczne aktywa na zapleczu.

Podsumowując, sukces rakiety Long Neptune stanowi filar rozwoju ukraińskiego przemysłu obronnego. Inwestując znacząco w ten projekt i zwiększając produkcję, Ukraina dąży do stworzenia potężnej siły odstraszającej, poprawy swoich strategicznych zdolności głębokiego uderzenia, zmniejszenia zależności od pomocy zagranicznej oraz demonstrowania swojej technologicznej potęgi.

Komentarze