.svg){kind=small}
Vandaag bespreken we de catastrofale verliezen van gepantserde voertuigen die de Russische strijdkrachten in 2024 hebben geleden, met een steeds onhoudbaardere snelheid.
De Oekraïense strijdkrachten hebben het afgelopen jaar meer dan 3.600 tanks en bijna 9.000 infanteriegevechtsvoertuigen vernietigd of beschadigd, wat de totale verliezen van Rusland in de voorgaande twee jaren van de oorlog overtreft. Deze buitengewone uitputting heeft een diepgaande impact gehad op de operationele capaciteiten van Rusland, waardoor hun troepen zich moesten aanpassen aan een afnemend aantal moderne uitrusting en moesten terugvallen op verouderde oplossingen.
De richting van Pokrovsk benadrukt de verwoestende impact van deze verliezen op de Russische operaties. Aanvankelijk vertrouwden de Russische troepen sterk op gemotoriseerde aanvallen in dit gebied, waarbij tanks en gepantserde voertuigen werden ingezet om de Oekraïense verdedigingslinies door te breken. Echter, de dichte Oekraïense verdedigingslinies voor de stad, gecombineerd met dag- en nachtelijke dronesurveillance en snelle reactietijden, hebben de Russische gepantserde eenheden verwoest. Tegen het einde van 2024 waren de Russische troepen in de omgeving van Pokrovsk zwaar uitgeput, met een verminderde capaciteit om gecoördineerde gemotoriseerde operaties uit te voeren.
Naarmate de verliezen zich opstapelden, begonnen de Russische bevelhebbers het gebruik van gepantserde voertuigen in aanvallen op de voorste linies te verminderen en zochten ze naar andere aanvalsvectoren. Deze verschuiving hinderde niet alleen hun offensieve capaciteiten, maar liet ook infanterie-eenheden kwetsbaar, waardoor soldaten met minimale bescherming moesten oprukken. Zonder voldoende bepantsering slaagden de Russische troepen er niet in verdere vooruitgang te boeken in dit strategisch belangrijke gebied.
Hoe ernstig de situatie rond Pokrovsk is verslechterd voor de Russen, kan gemakkelijk worden aangetoond door de Russische verliezen van ongeveer 1.800 gepantserde voertuigen te vergelijken met een van de grootste veldslagen uit de Tweede Wereldoorlog, de Slag bij El Alamein, waar beide partijen samen ongeveer 1.500 voertuigen verloren.
Aangezien de verliezen van gepantserde voertuigen blijven oplopen, heeft Rusland zich tot steeds wanhopigere oplossingen gewend om dit te compenseren. Er zijn meldingen dat Russische troepen beginnen met het inzetten van elektrische scooters, motorfietsen en terreinwagens tijdens aanvallen. Hoewel deze alternatieven mobiliteit bieden, bieden ze geen bescherming voor de troepen en maken ze hen zeer kwetsbaar voor Oekraïens vuur. De verschuiving van gemotoriseerde aanvallen naar infanteriegebaseerde tactieken en onbeschermd transport benadrukt de wanhoop binnen het Russische leger. Zonder de bescherming van gepantserde voertuigen worden de Russische personeelsleden geconfronteerd met aanzienlijk hogere verliezen, wat de effectiviteit van hun eenheden aan de frontlinie verder ondermijnt, zoals te zien is in deze video waarin een Russische aanvalsformatie van gewone vrachtwagens en motorfietsen naar de frontlinie reist.
Een ander belangrijk onderdeel van deze crisis is de onvermogen van de Russische defensie-industrie om verloren apparatuur op een duurzame manier te vervangen. Ondanks pogingen om de productie op te voeren, kan Rusland slechts tussen de 250 en 300 tanks per jaar produceren en moderniseren. Deze productie is volstrekt onvoldoende om de bijna 3.600 tanks die in 2024 alleen al verloren zijn te compenseren.
Deze situatie wordt verder bemoeilijkt door de afhankelijkheid van verouderde voorraden uit het Sovjet-tijdperk. Hoewel Rusland aanzienlijke reserves heeft van oudere tanks zoals de T-62 en T-55, zijn veel van deze voertuigen verzwakt door decennia van opslag en blootstelling aan de elementen. Bovendien heeft Rusland de exemplaren in betere staat al als eerste ingezet, waardoor de overgebleven tanks waarschijnlijk volledig geroest zijn. Het ombouwen van oudere modellen voor alternatieve rollen, zoals het ombouwen van T-72-tanks tot geïmproviseerde gepantserde personeelswagens, heeft gemengde resultaten opgeleverd. Deze omgebouwde voertuigen missen de capaciteiten van moderne apparatuur en zijn slecht geschikt voor de eisen van hedendaagse oorlogsvoering.
Het tekort aan gepantserde voertuigen heeft de dynamiek van de Russische operaties fundamenteel veranderd. Gemotoriseerde aanvallen, ooit een hoeksteen van de Russische strategie, zijn nu zeldzaam. In plaats daarvan worden infanterie-eenheden gedwongen om aanvallen met hoge verliezen uit te voeren met minimale ondersteuning, waarbij ze vertrouwen op verouderde apparatuur en geïmproviseerde oplossingen. Het onvermogen om voldoende gepantserde steun in te zetten, heeft ook de mogelijkheid van Rusland belemmerd om effectieve offensieven te lanceren, waarbij de statistieken nu uitwijzen dat elke vierkante kilometer veroverd land de Russen 0,6 vernietigde tanks, 1,3 vernietigde gepantserde voertuigen en honderdvijfenveertig dode soldaten kost.
Al met al heeft het buitengewone tempo van de verliezen van gepantserde voertuigen in 2024 diepe kwetsbaarheden blootgelegd in het Russische leger. Terwijl Oekraïne deze zwaktes blijft benutten, staan de Russische troepen voor een groeiende capaciteitscrisis. De afhankelijkheid van verouderde Sovjetvoorraden en geïmproviseerde oplossingen is een teken van afnemende militaire capaciteiten, terwijl zij worstelen om het gewenste tempo van operaties bij te houden onder de voortdurende Oekraïense druk. Als de huidige trends zich voortzetten, kan Rusland's vermogen om effectieve gemotoriseerde oorlog te voeren volledig instorten, met diepgaande gevolgen voor de loop van de oorlog.
.jpg)
Opmerkingen