POTRÓJNA KATASTROFA! Rosjanie odsłonili flanki I ZAPŁACILI ZA TO WYSOKĄ CENĘ.

Dziś pojawiło się wiele informacji z kierunku Siewierska.

Tutaj rosyjska operacja ofensywna, mająca na celu ostateczne dotarcie do Siewierska, napotyka na ufortyfikowany ukraiński bastion obsadzony przez doświadczonych weteranów. Aby go przełamać, rosyjscy dowódcy przeprowadzili zakrojoną na szeroką skalę zmechanizowaną ofensywę na trzech kierunkach, jednak Ukraińcy całkowicie zniszczyli każdą z nich.

Celem Rosjan jest jasne: muszą zdobyć Werchniokamiańske za wszelką cenę, aby otworzyć drogę do większej ofensywy na Siewiersk.

To kluczowy węzeł logistyczny, bezpośrednio zaopatrujący ukraińskie siły w regionie i stanowiący strategiczny punkt na tym odcinku frontu.

Dopóki Ukraińcy utrzymują Siewiersk, cała rosyjska linia frontu pozostaje niestabilna, a ukraińskie wojska mogą prowadzić kontrataki i zakłócać rosyjskie linie zaopatrzenia.

Po wielokrotnych nieudanych szturmach w regionie Rosjanie zmienili taktykę, rozpoczynając jednoczesne natarcie na trzech wektorach w celu przełamania ukraińskiej obrony. Aby znaleźć słaby punkt, przeprowadzili zmasowany atak zmechanizowany na Werchniokamiańske – ostatnią ukraińską miejscowość na drodze do Siewierska.

Pierwsza fala rosyjskiego natarcia składała się z oddziałów piechoty, które miały oczyścić wstępne ukraińskie pozycje i zabezpieczyć skrzydła głównego ataku.

Analizując mapę topograficzną, można zauważyć, że ich celem były ukraińskie struktury obronne na wzgórzu górującym nad drogami prowadzącymi do wsi. Rosjanie zamierzali przejąć kontrolę nad tymi pozycjami, aby zapobiec ukraińskim kontratakom z północy i umożliwić cięższym jednostkom zmechanizowanym dalszy marsz bez bezpośredniego zagrożenia.

Nagrania geolokalizacyjne pokazują rosyjskich żołnierzy ukrywających się w rowie, próbujących wrzucić ładunki wybuchowe do ukraińskiego bunkra. Ukraińscy obrońcy reagują błyskawicznie, wyrzucając ładunki z powrotem, zanim zdążą eksplodować wewnątrz.

Wybuch zabija i rani kilku rosyjskich żołnierzy, zmuszając resztę do odwrotu i ujawniając słabości strategii natarcia. Zamiast oczyścić ukraińskie pozycje, pierwszy wektor natarcia ugrzązł pod ciężkim ostrzałem.

Ponieważ piechota nie była w stanie zdobyć przyczółków, Rosjanie postanowili polegać na ciężko opancerzonych „czołgach-żółwiach” pokrytych prowizorycznym opancerzeniem, mającym chronić przed ukraińską bronią przeciwpancerną.

Zmodyfikowane pojazdy, wyposażone w trały przeciwminowe, miały przełamać ukraińskie linie obronne i przedostać się na obrzeża miejscowości. Jednak pomimo wzmocnionego pancerza ukraińscy operatorzy dronów FPV konsekwentnie celowali w słabsze punkty tych pojazdów, uderzając w komory silników i odsłaniając pozycje załogi, aż pojazdy zostały unieruchomione i stanęły w płomieniach.

Gdy pierwszy „czołg-żółw” eksplodował w potężnej kuli ognia, rosyjska piechota opuściła pojazd i rzuciła się do ucieczki, jednak była całkowicie odsłonięta i stała się łatwym celem dla ukraińskich operatorów dronów. Rosyjscy żołnierze byli systematycznie eliminowani przez roje dronów-kamikadze i zrzucone z powietrza granaty, co skutecznie zlikwidowało dziesiątki rosyjskich żołnierzy, zanim dotarli do ukraińskich okopów.

Pomimo niepowodzenia w zabezpieczeniu wzgórz i przełamaniu ukraińskich linii w pierwszych dwóch natarciach Rosjanie podjęli trzecią próbę, wysyłając kolejną falę pojazdów opancerzonych. Prawdopodobnie liczyli na to, że ukraińscy obrońcy są już wyczerpani i ta ostateczna próba zakończy się przełamaniem frontu.

Jednak pierwszy pojazd w kolumnie ponownie był „czołgiem-żółwiem”, który wjechał na ukraińską minę przeciwpancerną i został unieruchomiony na lewym boku, stając się łatwym celem dla ukraińskich operatorów dronów. Wkrótce kilka dronów kamikadze uderzyło w pojazd, a załoga zmuszona była uciekać na otwartym terenie.

W tym momencie rozpoczęło się polowanie. Pomimo desperackich prób ucieczki, a nawet modlitw i wyrzucania broni jako ostatniego gestu w nadziei na ocalenie, doświadczeni ukraińscy operatorzy z batalionu K-2 odnaleźli i wyeliminowali każdego z nich.

Podsumowując, mimo próby skoordynowanego ataku na wielu wektorach, z wykorzystaniem grup szturmowych i pojazdów opancerzonych, Rosjanom nie udało się przełamać ukraińskiej obrony w kierunku Siewierska. Choć każdy z wektorów ataku miał wzajemnie wspierać pozostałe, Ukraińcy skutecznie unieszkodliwili je jeden po drugim, uniemożliwiając Rosjanom dokonanie przełamania. Utrzymując kontrolę nad Werchniokamiańskim, Ukraińcy ponownie zatrzymali rosyjskie natarcie, stabilizując linię frontu i prowokując wroga do kolejnego katastrofalnego szturmu.