Russische hoop VERPLETTERD. Commandanten van Koersk VERNIETIGD.

Vandaag is er interessant nieuws vanuit de richting van Koersk.

Hier, na de mislukte inzet van Noord-Koreaanse troepen in de strijd om de oblast Koersk, werd het Russische commando gedwongen de situatie te redden door massaal meer ervaren troepen uit Donbas te herplaatsen. Oekraïense strijdkrachten volgden deze ontwikkeling echter nauwgezet en reageerden op tijd door verwoestende HIMARS-aanvallen uit te voeren om Russische troepenconcentraties te vernietigen.

Het Russische leger intensiveerde zijn inspanningen in de regio om eindelijk de Oekraïense troepen terug te dringen naar hun grondgebied, na maanden van mislukte pogingen, duizenden dode soldaten en honderden vernietigde pantservoertuigen. De inzet voor deze operatie wordt met de maand groter naarmate Oekraïne zijn aanwezigheid op Russische bodem behoudt, aangezien Moskou streeft naar een succesvolle tegenaanval om niet alleen de territoriale controle te herstellen, maar ook om zijn narratief van kracht te versterken.

Deze operatie is van cruciaal belang voor het Kremlin om twee hoofdredenen. Ten eerste vormt de groeiende twijfel in de Russische samenleving over de effectiviteit van de militaire campagne een aanzienlijke interne uitdaging. President Vladimir Poetin en hoge militaire leiders hebben herhaaldelijk beweerd dat de Oekraïense aanwezigheid in Koersk tijdelijk was en snel zou worden uitgeroeid. Maanden later zijn de Oekraïners nog steeds stevig verankerd, wat het vertrouwen van het publiek in de militaire capaciteiten van Rusland ondermijnt. Ten tweede wil Rusland de oblast Koersk volledig heroveren vóór 20 januari, wanneer Donald Trump naar verwachting zijn ambt als president van de VS opneemt. Moskou vreest dat de aanhoudende Oekraïense aanwezigheid op Russische bodem zijn onderhandelingspositie zou verzwakken in mogelijke vredesbesprekingen, waarvan Trump heeft aangegeven dat hij deze zal prioriteren.

Om hun doelen in Koersk te bereiken, heeft Rusland Noord-Koreaanse troepen ingezet die vrijwel geen training hebben ontvangen van de al uitgeputte Russische eenheden. Door gebrek aan voorbereiding en ervaring in moderne oorlogsvoering boekten deze troepen minimale vooruitgang. Ze slaagden erin slechts geïsoleerde bosstroken te veroveren en faalden in het doorbreken van de Oekraïense hoofdverdedigingslinies. Deze mislukking dwong het Kremlin om beter getrainde troepen van andere cruciale fronten, met name Donbas, te herplaatsen om het offensief in Koersk te versterken. Belangrijke versterkingen omvatten elementen van de 34e Gemechaniseerde Geweerbrigade, die eerder actief was nabij Donetsk, samen met andere relatief goed voorbereide eenheden.

Pantservoertuigen, die wekenlang afwezig waren na aanzienlijke verliezen, werden opnieuw ingezet ter ondersteuning van infanterieaanvallen, samen met een verhoogde toevoer van munitie en middelen om operaties op hoge intensiteit te handhaven. Deze gedwongen herplaatsing ondermijnt de bredere strategie van Rusland, waardoor de opmars in cruciale gebieden zoals Pokrovsk en Kurachove wordt vertraagd. Voor Oekraïne markeert deze afleiding van Russische troepen een ander succesvol resultaat van hun inval, waardoor de toch al overbelaste campagne van Moskou verder wordt belast.

Hoewel de Russische versterkingen tijdelijk de druk op Koersk verhoogden, boden ze ook Oekraïense inlichtingendiensten belangrijke kansen om te benutten. Oekraïense verkenningseenheden, die een combinatie van satellietbeelden, onderschepte communicatie en dronebewaking gebruikten, volgden de toename in troepen- en bevoorradingsbewegingen. Zulke grootschalige herplaatsingen genereren waarneembare patronen—colonnes op wegen, verhoogde activiteit op staginggebieden en communicatiespieken—die allemaal helpen om belangrijke Russische posities te lokaliseren. Deze inlichtingen stelden Oekraïne in staat om preventieve aanvallen uit te voeren en de versterkingen effectief uit te schakelen voordat ze operationele doelen konden bereiken.

Het doelwit van de eerste Oekraïense HIMARS-aanval was de commandopost van de 810e Mariniersbrigade in Lgov, oblast Koersk. Deze brigade was ingezet ter vervanging van de vernietigde 155e Brigade, die eerder in de regio was uitgeschakeld. De 810e Brigade was ook bedoeld om Noord-Koreaanse troepen te trainen en integreren, maar de Oekraïense aanval doodde de plaatsvervangend commandant van de brigade en minstens een dozijn andere stafmedewerkers, waardoor de Russische operationele samenhang ernstig werd verstoord.

Een andere HIMARS-aanval richtte zich op Russische troepenconcentraties in Rylsk, waaronder een woonwijk en openbare gebouwen waar soldaten verbleven, wat een nieuwe klap toebracht aan het moreel en de logistiek van de Russen. Verschillende geolokaliseerde video's, gepubliceerd door Russische overlevenden na de aanval, tonen niet alleen het verwoestende niveau van vernietiging veroorzaakt door deze precisieraketten, maar ook hun paniek. Door zich te richten op commandostaven en reguliere soldaten probeert Oekraïne zoveel mogelijk schade toe te brengen aan de Russische troepen voordat ze het front bereiken.

Over het geheel genomen is het Russische tegenoffensief in Koersk, ondanks de inzet van Noord-Koreanen, tot stilstand gekomen. De Oekraïense verdedigingen blijven intact en de Russische operationele doelen lijken steeds onhaalbaarder. De herplaatsing van troepen uit Donbas, gecombineerd met het falen om significante vooruitgang te boeken, benadrukt het strategische falen van het Russische militaire commando. Het mislukte tegenoffensief in Koersk toont aan dat Oekraïne zijn strategische doelen weet te bereiken: het dwingen van de Russen om troepen uit Donbas te herplaatsen, het verspreiden van de focus en inspanningen van de vijand, en het ondermijnen van hun theaterbrede offensief.