Rosjanie UTKWIĘLI TUTAJ OD 2 LAT! MASAKRA TRWA!

Dziś pojawiły się interesujące informacje z kierunku Siewiersk.

Rosjanie rzucili tysiące żołnierzy na małą wioskę, która została zrównana z ziemią w wyniku masywnej bitwy, trwającej ponad dwa lata. Bitwa o Bilohoriwkę stała się synonimem bezowocnych wysiłków rosyjskich na wielu odcinkach frontu, dążących do osiągnięcia najmniejszych zysków terytorialnych, niezależnie od kosztów.

Z najnowszych raportów wynika, że siły rosyjskie poniosły około 3 000 ofiar próbując zdobyć Bilohoriwkę w ciągu zaledwie dziesięciu miesięcy, w tym 1 543 zabitych, 1 455 rannych i 15 wziętych do niewoli. Jednakże, biorąc pod uwagę, że walki o Bilohoriwkę trwają już ponad dwa lata, całkowita liczba rosyjskich strat jest niewątpliwie znacznie wyższa. Te oszałamiające straty odzwierciedlają intensywność walk i wysoką cenę, jaką Rosjanie zapłacili za jedynie minimalne zyski terytorialne w ciągu ostatnich dwóch lat.

Bitwa w samej Bilohoriwce jest nieustępliwa, ponieważ ciągłe ostrzały zredukowały budynki do gruzów, pozbawiając żołnierzy osłony i prowadząc do wzrostu liczby ofiar. Ukraińcy prowadzą całodobową obserwację terenu, uniemożliwiając rosyjskim siłom zdobycie pełnej kontroli nad wioską.

Patrząc na mapę topograficzną, można zauważyć, że Ukraińcy wykorzystują swoje pozycje na wyższym terenie, aby utrzymać kontrolę ogniową nad Bilohoriwką, zagrażając wszelkim ruchom rosyjskim w kierunku osady.

Geolokalizowane materiały wideo uwypuklają niebezpieczną sytuację, w której każdy rosyjski żołnierz staje się celem w ciągu minut, zarówno dla ukraińskich operatorów dronów FPV, jak i ognia z broni ręcznej. Zmusiło to Rosjan do stosowania mniejszych grup piechoty, a w niektórych przypadkach nawet pojedynczych żołnierzy, którzy próbowali infiltracji ukraińskich pozycji i zbierania sił do większego ataku.

Przeglądając początek bitwy, ukraińskie siły początkowo wykorzystały terrikon, hałdę odpadów po operacjach górniczych, aby ustanowić kontrolę ogniową nad terenem. Ta pozycja umożliwiła obrońcom skuteczne odparcie rosyjskich ataków, zadając poważne straty zarówno wśród personelu, jak i pojazdów opancerzonych, przy czym Rosjanie próbujący pokonać przeszkodę i zdobyć wyższy teren tracili dziesiątki żołnierzy za każdym razem.

Jednakże, w miarę jak wojna ewoluowała i drony stały się bardziej powszechne, wystawione pozycje na szczycie terrikonu stały się podatne na ataki dronów FPV. Konieczność budowy podziemnych schronów i umocnionych pozycji stała się oczywista, ale luźna struktura gleby sprawiała, że szerokie tunelowanie było niepraktyczne, co zmniejszyło taktyczną przewagę terrikonu.

Obrona Bilohoriwki powierzona została głównie 81. Brygadzie Powietrznodesantowej oraz 54. Brygadzie Zmechanizowanej. Obie jednostki pochodzą z pobliskich regionów: sztab 81. Brygady znajduje się w Kramatorsku, a 54. Brygada pochodzi z Bachmutu. Taka bliskość terenowa dała im lepszą znajomość lokalnego obszaru, co okazało się korzystne w operacjach bojowych. Prawie dwuletnia obecność tych brygad na tym terenie pozwoliła im zebrać cenne doświadczenie bojowe w tym środowisku, co zwiększyło ich skuteczność w walce z rosyjskimi ofensywami.

Po przeciwnej stronie wysiłki rosyjskie w zdobyciu Bilohoriwki były utrudnione przez poważne problemy dowódcze i operacyjne. 3. Armia Łączona, składająca się głównie z brygad piechoty zmotoryzowanej, które nie posiadały ciężkich jednostek szturmowych, aktywnie uczestniczyła w walkach w tym rejonie. Jednak te jednostki spotkały się z krytyką za dezinformację i niepowodzenia operacyjne.

Pod koniec 2024 roku, generał pułkownik Giennadij Anaszkin został zwolniony ze stanowiska dowódcy Grupy Południowej Sił Zbrojnych za składanie fałszywych raportów o sukcesach na polu bitwy w pobliżu Bilohoriwki, co doprowadziło do nieprzygotowanych szturmów, niewystarczającego wsparcia ogniowego i znacznych strat. W wyniku tego aresztowano i usunięto kilku innych dowódców, w tym dowódców 3. Armii Łączonej walczącej w Bilohoriwce, którzy również byli oskarżeni o zawyżanie wyników na polu bitwy.

Inne rosyjskie jednostki operujące w regionie, w tym 6. i 123. Brygada, również przeszły wymianę całego dowództwa z powodu tych oskarżeń, co zadało poważny cios rosyjskiej strukturze dowodzenia i jeszcze bardziej sabotowało ich ofensywne wysiłki, często prowadząc do bardziej samobójczych szturmów, ponieważ nowi dowódcy nie byli zaznajomieni z terenem i siłami ukraińskimi.

Ogólnie rzecz biorąc, przedłużająca się bitwa o Bilohoriwkę przeszła znaczną ewolucję w ciągu ostatnich dwóch lat, odzwierciedlając szersze zmiany w taktyce i technologii wojennej. Pomimo nieustannych szturmów i tysięcy strat, siły rosyjskie nie były w stanie zdobyć pełnej kontroli nad wioską.

Ta utrzymująca się impasowa sytuacja podkreśla odporność i zdolności taktyczne ukraińskich obrońców, których znajomość terenu i niezłomna determinacja wciąż skutecznie powstrzymują rosyjskie postępy, zadając przeciwnikowi ogromne straty.