Dziś pojawiły się istotne aktualizacje z kierunku Kurska.
W trwającej bitwie w regionie Kurska rosyjskie siły desperacko próbują powstrzymać ukraińską ofensywę za wszelką cenę, ponownie zwracając się o pomoc do swoich północnokoreańskich sojuszników. To jednak nie zrobiło wrażenia na Ukraińcach, którzy rozbili kolejną falę północnokoreańskich ataków piechoty, nawet po wyczerpaniu amunicji przez przeciwnika.
Głównym celem Rosjan jest zapobieżenie dalszemu wnikaniu ukraińskich sił w strategiczne obszary, w szczególności do większej wsi Bolszoje Soldatskoje. Jeśli Ukraińcy przejmą kontrolę nad tą miejscowością, umocnią swoje pozycje w występie, komplikując rosyjską logistykę i sprawiając, że kontrataki staną się jeszcze bardziej kosztowne i mniej skuteczne. Wynika to z faktu, że liczne domy w Bolszoje Soldatskoje i okolicznych osadach oferują doskonałe możliwości ukrycia zarówno dla ukraińskich żołnierzy, jak i ich zaplecza logistycznego, co pozwala na rozproszenie sił. Stawka jest wysoka, ponieważ ukraińska konsolidacja w tym rejonie znacznie utrudniłaby Rosjanom odcięcie części występu lub okrążenie jego północnej części bez ponoszenia druzgocących strat.
Aby osiągnąć swoje cele, rosyjscy dowódcy w trybie pilnym przerzucili północnokoreańskie oddziały z pozycji w pobliżu Nowo-Iwanowki i Kruglenkoje na wschodnią stronę występu. Oddziały te zostały rzucone do roli kontratakującej w próbie powstrzymania ukraińskiego natarcia. To nagłe przerzucenie wojsk podkreśla rosnącą desperację rosyjskich sił, które publicznie twierdzą, że wszystko jest pod kontrolą, ale w rzeczywistości polegają na niedoświadczonych zagranicznych jednostkach, by wzmocnić swoje mocno osłabione szeregi.
Wykorzystanie północnokoreańskiej piechoty w masowych atakach falowych daje Rosjanom tymczasową przewagę. Choć przestarzałe, te "mięsne fale" mogą opóźniać ukraińskie natarcie, ponieważ oczyszczenie tak dużej liczby przeciwników wymaga więcej czasu i wysiłku. Takie opóźnienie mogłoby pozwolić Rosjanom na rozmieszczenie posiłków i wykorzystanie Bolszoje Soldatskoje jako węzła logistycznego. Jednak wady tego podejścia są oczywiste. Północnokoreańskie jednostki, już osłabione i niedostatecznie liczebne po wcześniejszych starciach, nie dysponują wsparciem artylerii ani pojazdów zmechanizowanych, które są niezbędne do prowadzenia długotrwałych działań bojowych. W rezultacie muszą polegać na atakach piechoty przeciwko dobrze przygotowanym ukraińskim jednostkom zmechanizowanym, co jest strategią skazaną na porażkę.
Ukraińskie siły wykorzystały słabości północnokoreańskich jednostek. Dzięki zaawansowanemu nadzorowi z użyciem dronów oraz systemom walki elektronicznej, ukraińskie jednostki metodycznie niszczyły pozycje przeciwnika i przechwytywały kontrataki z chirurgiczną precyzją. Północnokoreańskie oddziały, już zdemoralizowane i słabo wyposażone, znalazły się w sytuacji bez wyjścia. Nawet gdy ukraińskim oddziałom brakowało amunicji, znajdowali brutalne rozwiązania. Jeden z geolokalizowanych materiałów wideo pokazuje ukraiński transporter opancerzony Stryker, obsługiwany przez 80. Brygadę Powietrznodesantową, który po wyczerpaniu amunicji fizycznie rozjeżdża żołnierzy wroga. Ten odważny manewr podkreślił różnicę w skuteczności bojowej obu stron, ponieważ nawet przeciwko rosyjskim jednostkom Ukraińcy byliby natychmiast celem dronów FPV lub broni przeciwpancernej.
Ofensywa ukraińska w Kursku realizuje zarówno cele militarne, jak i polityczne. Militarnie, celem jest zakłócenie rosyjskich operacji wokół występu kurskiego i zmuszenie Rosji do przekierowania wojsk z innych kluczowych frontów, takich jak Pokrowsk i Kurachowe. Politycznie ofensywa ma na celu ukazanie słabości rosyjskich władz i wywołanie niezadowolenia wewnętrznego. Każde ukraińskie zwycięstwo w Kursku stanowi symboliczny cios dla rosyjskiego przywództwa, podważając wizerunek prezydenta Władimira Putina w kraju i za granicą. Eksperci wojskowi szacują, że cele tej operacji w 30% dotyczą wpływu militarnego, a w 70% politycznego, co odzwierciedla strategiczne podejście Ukrainy do działań wojennych.
Podsumowując, powtarzające się unicestwienie północnokoreańskich oddziałów w Kursku jest przykładem zdolności Ukrainy do wykorzystania rosyjskich słabości, takich jak brak wsparcia artyleryjskiego i zmechanizowanego, przy jednoczesnym utrzymaniu impetu swojej ofensywy. Bitwa podkreśla rosnące uzależnienie Rosji od słabo wspieranych jednostek oraz nieodwracalny charakter ich strategii obronnych. Ta porażka pozostawiła Północnych Koreańczyków osamotnionych i podatnych na ataki, sprowadzając ich rolę do roli mięsa armatniego. Postępując w kierunku Bolszoje Soldatskoje, Ukraińcy zagrażają zmianie układu taktycznego i wysyłają potężny polityczny sygnał: rosyjskie siły słabną, a ich kontrola nie jest tak silna, jak przedstawia to Kreml.
Komentarze