.svg){kind=small}
Dziś pojawiły się ważne aktualizacje z kierunku Toretska.
Bitwa o Toretsk przyjęła nowy obrót, gdy rosyjskie siły próbowały otoczyć miasto, penetrując północny flank, wierząc, że znalazły słabe ogniwo. Zamiast tego natrafiły na niszczycielski ogień snajperski z ukrytych ukraińskich pozycji, co zamieniło ich natarcie w śmiertelną przygodę.
Po miesiącach kosztownych i w dużej mierze nieudanych ataków na centrum miejskie Toretska, rosyjscy generałowie skupili swoje wysiłki na flankach miasta. Brutalne walki miejskie przyniosły minimalne zyski terytorialne przy stracie ponad stu żołnierzy dziennie – strat, które już nie mogły być uzasadnione. Skupiając się na manewrach obejścia, rosyjscy dowódcy starali się zmniejszyć straty i zdobyć kontrolę nad Toretskiem przy mniejszych intensywności walki. Głównym celem tej operacji obejścia były północne przedmieścia miasta.
Rosyjskim celem na północnym flanku Toretska jest zdobycie wsi Dyiilivka przez posuwanie się wzdłuż nasypu kolejowego, jednocześnie wykorzystując linię drzew na wschód od torów do wsparcia ich ataku. Zdobycie i utrzymanie kontroli nad Dyiilivką pozwoliłoby rosyjskim siłom ominąć główne linie obrony Toretska i zaatakować miasto od północy. Taki manewr umożliwiłby Rosjanom przepchnięcie się przez otwarte pola w kierunku głównej drogi zaopatrzenia Toretska, co zagroziłoby ukraińskim liniom logistycznym i mogło wymusić wycofanie z miasta. Jednak pomimo wielokrotnych ataków, rosyjskim siłom do tej pory nie udało się przełamać ukraińskich obron ani poczynić postępów wzdłuż nasypu kolejowego.
Przyczyną tego jest fakt, że rosyjski postęp wzdłuż nasypu kolejowego z ich punktu wyjścia w Drużbie stał się łatwy do przewidzenia. Ukraińscy dowódcy przewidzieli, że rosyjskie siły będą polegać na liniach drzew i rowach w pobliżu nasypu kolejowego jako głównych drogach ataku. Te ścieżki były najbardziej logicznymi wyborami dla Rosjan, ponieważ próba przemieszczania się po otwartych polach narażałaby ich jednostki szturmowe na intensywny ogień ukraiński, co sprawiałoby, że takie podejście byłoby nieopłacalne w przypadku długotrwałych operacji ofensywnych.
Ukraińska kontrola nad Dyiilivką i Dachne odegrała kluczową rolę w przeciwstawieniu się rosyjskim postępom wzdłuż nasypu kolejowego. Wsie te zostały umocnione w silne twierdze obronne, umożliwiając płynne rotacje wojsk, gromadzenie amunicji i tworzenie strategicznych stanowisk ogniowych. Dzięki ukraińskim dronom wywiadowczym, które zapewniają informacje w czasie rzeczywistym, rosyjskie jednostki szturmowe są konsekwentnie wykrywane i neutralizowane na długo przed dotarciem do ukraińskich linii obronnych, co zapewnia ciągłą odporność tych kluczowych pozycji.
Rosyjskie ataki zazwyczaj zaczynają się od grup sabotażowych i rozpoznawczych, które badają ukraińskie obrony, zbierając kluczowe informacje dla głównych sił atakujących. Bez tej wstępnej rozpoznania główne rosyjskie jednostki narażone byłyby na poważne ryzyko postępu w ciemno w kierunku umocnionych ukraińskich pozycji, co prowadziłoby do katastrofalnych strat. Przewidywalność rosyjskich tras zwiadowczych i ataków pozwoliła ukraińskim siłom strategicznie rozmieszczać snajperów wzdłuż wschodnich flanek Dyiilivki i Dachne, skutecznie neutralizując te zwiadowcze elementy i zakłócając kolejne plany ataku.
Teren przed Dachne charakteryzuje się otwartymi polami rozciągającymi się na pół kilometra do pełnego kilometra, przerywanymi wąskimi liniami drzew, które rosyjskie wojska wykorzystują do poruszania się. Te otwarte przestrzenie stwarzają idealne warunki dla ukraińskich drużyn snajperskich, które doskonale radzą sobie z małymi grupami piechoty próbującymi przejść przez takie odsłonięte obszary. Ukraińscy snajperzy, doskonale ukryci w małym lesie w pobliżu Dachne, wykorzystują zaawansowane techniki kamuflażu, aby zlać się z terenem, czyniąc ich niemal niewidocznymi nawet z bliskiej odległości. Ci snajperzy kontrolują dużą część pola bitwy, ich precyzyjne strzały eliminują rosyjskie jednostki zwiadowcze, które nie mają wystarczającego zasięgu ani zdolności do skutecznego odwetu. Nagrania z pola walki z tej okolicy ukazują zabójczą skuteczność tych snajperów, którzy systematycznie neutralizowali rosyjskich zwiadowców próbujących przejść przez pola i linie drzew, zapobiegając w ten sposób nabieraniu tempa kolejnych ataków.
Ogólnie rzecz biorąc, rosyjska ofensywa na północ od Toretska ostatecznie utknęła w martwym punkcie z powodu ograniczonych dróg ataku, które poważnie ograniczyły manewrowość i pozwoliły ukraińskim siłom na szybkie wykrycie i zneutralizowanie rosyjskich jednostek zwiadowczych, zanim główne ataki mogły zdobyć przyczółek. Te porażki wielokrotnie zatrzymywały rosyjskie postępy, co pokazało ich dowódcom, że osiągnięcie znaczącego postępu w tym sektorze było niemożliwe bez przekierowania znacznych sił i sprzętu z głównego wysiłku ofensywnego w samej Toretsce. Zmierzeni z niepraktycznością kontynuowania ataków na północnym flanku, rosyjscy dowódcy porzucili te wysiłki, przekierowując swoje wysiłki na inne obszary, próbując znaleźć nowe możliwości przełamania.
.jpg)
Komentarze