Dit is beschamend. Dronken Russische soldaten stormen blindelings en sterven.

Vandaag zijn er opnieuw veel interessante ontwikkelingen vanuit de Belgorod-richting.

Hier, gevangen in een helse maalstroom van constante verliezen, slechte tactieken en niet-aflatende Oekraïense drone-aanvallen, kampen Russische soldaten met een van de diepste moreelcrises sinds het begin van de oorlog. Onlangs liep het alcoholmisbruik en de wanhoop zo hoog op, dat dronken Russische soldaten begonnen met het uitvoeren van zogenaamde Rambo-aanvallen.

Na de eerste Oekraïense inval stuurde Rusland haastig duizenden versterkingen naar het gebied. Honderden van hen werden onderweg opgespoord en uitgeschakeld door Oekraïense luchtaanvallen, waardoor het Russische vermogen om gecoördineerde tegenaanvallen uit te voeren werd verbrijzeld en hun troepen uiteengeslagen raakten. Hierdoor zijn Russische tactieken opnieuw teruggevallen op ongecoördineerde infanterie-aanvallen, waarbij Russische bevelhebbers schijnbaar geen andere keuze hebben: zelfs een moment van drukvermindering zou Oekraïners in staat kunnen stellen om meer dorpen in Belgorod veilig te stellen.

Voor hun aanvallen bewegen Russische infanterie-eenheden zich door smalle boomstroken en grotere bosgebieden richting de dorpen Demidivka en Popivka. Wanneer we naar een topografische kaart kijken, zien we dat het gebied veel reliëf kent, met ravijnen en rivierdalstructuren verspreid over het landschap. Om enige dekking te verkrijgen tegen Oekraïense aanvallen proberen de Russen via deze natuurlijke terreinvormen de relatieve veiligheid van de nederzettingen te bereiken. Eenmaal in de dorpen zijn ze veel minder blootgesteld aan Oekraïens vuur, dankzij de vele verlaten en verwoeste huizen, kelders en schuilplaatsen.

Om deze tactiek te counteren, vertrouwen de Oekraïners zwaar op dronesurveillance, waarbij ze de bosranden in de gaten houden en gebouwen waarin Russische beweging wordt waargenomen markeren voor daaropvolgende FPV-droneaanvallen. Bovendien zijn goed uitgeruste Oekraïense eenheden gestationeerd in en rond de dorpen, in staat om snel te reageren op Russische bewegingen in open terrein. Met Oekraïense drones die voortdurend de Russische aanvoerlijnen in de gaten houden en eerdere luchtaanvallen die logistieke knooppunten en basissen hebben vernietigd, is consistente bevoorrading vrijwel onmogelijk geworden. Beelden uit Demidivka tonen hoe Russische soldaten met zware bepakking moeten rondtrekken, genoeg voor een langdurige inzet.

Geolocaliseerde gevechtsbeelden tonen hoe Oekraïense FPV-drone-operators gebruik maken van gecoördineerde “double-tap” aanvallen op gebouwen waarin Russische troepen zich schuilhouden: de eerste aanval breekt door de beschermende barrière, waarna een tweede drone het gebouw binnendringt en de aanwezige troepen elimineert. Oekraïense drone-operators publiceerden ook beelden van de nasleep van meerdere Russische aanvallen waarbij geprobeerd werd via een antitankgracht Oekraïense posities te bereiken.

De Russische troepen werden echter al snel blootgesteld en uitgeschakeld door een combinatie van FPV-drones, handgranaten en mitrailleurvuur, met als gevolg meer dan een dozijn lichamen verspreid rond en in de gracht.

Tot slot publiceerden de Oekraïners beelden van een van de vele Russische soldaten die zijn toevlucht zocht in alcohol, te midden van de demoraliserende gevechtsomstandigheden met hoge verliezen en weinig mogelijkheden om zich te verbergen. Deze soldaat, die volledig de wil om te leven leek te hebben verloren, verliet zijn schuilplaats en stelde zich openlijk bloot op straat.

In ware Rambo-stijl opende de dronken man voortdurend het vuur in de algemene richting van Oekraïense troepen, waarmee hij hun positie alarmeerde. Oekraïense soldaten, die zich in de buurt hadden verborgen, openden vervolgens het vuur. De Rus werd geraakt, strompelde nog een stukje verder, maar bezweek uiteindelijk aan zijn verwondingen.

Het lage moreel en het wijdverbreide alcoholmisbruik onder Russische troepen weerspiegelen zowel de hopeloosheid van hun situatie als de nalatigheid van hun bevelhebbers. Het falen om hun aanvallen adequaat te ondersteunen en het gebruik van suïcidale tactieken leidde tot zware verliezen door Oekraïense drones en handvuurwapens. Zonder duidelijk doel en met toenemende verliezen verliezen veel overlevenden de wil om te vechten. Het gebrek aan commandostructuur verergert de situatie verder, waarbij troepen worden ingezet voor zinloze aanvallen die enkel bedoeld lijken om druk te houden, zonder daadwerkelijk terreinwinst te boeken.

Kortom, de Russen blijven rampzalige aanvallen uitvoeren, waarvan het onhoudbare karakter en de zware verliezen hebben geleid tot een volledige moreelinzinking onder de resterende soldaten.

De zelfvernietigende aard van deze aanvallen, voortkomend uit het onvermogen om een gecombineerde tegenaanval te coördineren, is de hoofdreden waarom Rusland er niet in slaagt om de Oekraïense doorbraak in Belgorod beslissend terug te slaan — met enorme verliezen als gevolg, zonder tastbare winst.