Russische Commandanten Geven Bevel OM DESERTEURS TE DODEN In Een Wanhopige Poging De Offensief Voort Te Zetten

Vandaag is er interessant nieuws vanuit de richting van Liman.

Hier grepen Russische commandanten opnieuw naar een van hun favoriete en meest brute tactieken: het inzetten van drone-barrièretroepen om het offensief voort te zetten nadat de moraal van hun soldaten al was gebroken. Ze deden dit om angst en gehoorzaamheid in te boezemen bij hun troepen, ter voorbereiding op een hernieuwde aanval richting Liman — een opbouw voor wat een van de meest wrede offensieven van de oorlog zou kunnen worden.

Het strategische doel van Rusland is om door de Oekraïense linies langs de Zherebets-rivier te breken, de controle te krijgen over het gebied tussen de Zherebets- en de Oskil-rivier, en zo de Oekraïense grondverbindingen af te snijden. Als dit lukt, zouden Russische troepen proberen naar het zuiden op te rukken en Liman in te nemen — een toegangspoort tot de zwaar versterkte Oekraïense steden Sloviansk, Kramatorsk en Siversk in het noorden van de oblast Donetsk. Zo’n manoeuvre zou ook aansluiten bij een ander gepland offensief vanuit het zuiden richting Kostjantynivka, aangezien Rusland van plan lijkt het noorden van de oblast Donetsk te veroveren voordat het gedwongen wordt de oorlog te beëindigen. De Russische legerleiding lijkt het fundament te leggen voor een grootschalig offensief vanuit meerdere richtingen, dat de Oekraïense verdediging zwaar onder druk zou kunnen zetten.

Toch stuiten de Russen op een aanzienlijke flessenhals bij Torske. De Zherebets-rivier wordt hier aanzienlijk breder door nabijgelegen waterreservoirs, wat natuurlijke knelpunten creëert die de Russische troepen in smalle vuurzones dwingen. Oekraïense verdedigers hebben deze knelpunten omgevormd tot dodelijke vallen, met drones, tanks en artillerie die wachten op het juiste moment om toe te slaan wanneer de vijand het kwetsbaarst is.

Ondertussen heeft het dichte Serebryanski-bos vanuit het zuiden Oekraïense eenheden al maandenlang een belangrijk voordeel gegeven. Vanuit het bos zetten Oekraïners drones en artillerie in om een dodelijke zone te creëren voor alle Russische eenheden die richting Torske oprukken, waarbij ze toeslaan nog vóór de vijand een serieuze positie kan vestigen — waardoor elke vooruitgang onmogelijk wordt.

Om de patstelling te doorbreken, zijn de Russen overgestapt op infiltratietactieken langs de oostelijke rivieroever. Kleine infanteriegroepen proberen vanuit het noorden op te rukken richting Torske en het Russische bruggenhoofd bij Ivanivka te versterken. Maar deze aanpak blijkt extreem kostbaar. Drones hebben golf na golf Russische infanterie vastgelegd die werd weggevaagd door Oekraïense FPV-aanvallen, waarbij de lichamen zich opstapelen bij de overgangen.

Toch onderschepte de 63e Oekraïense Brigade recentelijk communicatie tussen Russische eenheden bij Liman, die een verontrustende nieuwe laag aan deze tactieken onthulde. De opnames bewezen dat Russische commandanten barrièretroepen inzetten om te voorkomen dat soldaten zich terugtrekken. Het onderschepte bericht stelde dat als Russische aanvalstroepen — voornamelijk bestaande uit nieuw gemobiliseerde, onervaren soldaten — zich terugtrekken of aarzelen tijdens een aanval, hun kameraden hen van achteren zullen aanvallen met drones. Volgens de opnames komt dit bevel rechtstreeks van de Russische opperbevelhebbers.

Dit is een brute evolutie van het traditionele concept van barrièretroepen. In plaats van soldaten in de rug te posten om deserteurs neer te schieten, heeft het moderne Russische leger nu drones ingezet tegen hun eigen mannen. Dit weerspiegelt hoe wanhopig de Russische leiding is geworden om momentum te behouden — ongeacht de kosten in mensenlevens of moraal. Het benadrukt ook de groeiende afhankelijkheid van ongetrainde, ongemotiveerde mobilisatietroepen die nu niet alleen de vijand vrezen, maar ook hun eigen strijdmakkers.

Het resultaat was gruwelijk. Onder dreiging van executie door hun eigen drone-operators hebben Russische troepen geen andere keuze dan de aanvallen voort te zetten. Door pure aantallen en gedwongen gehoorzaamheid werd wat marginaal terrein gewonnen, tegen een enorme menselijke kost, maar in de ogen van de Russische leiding telt elke vooruitgang — zelfs over bergen van lichamen — als een overwinning.

Deze ontwikkeling benadrukt hoe ver Rusland bereid is te gaan om de impasse rond Liman en Borova te doorbreken. Met steeds meer troepen en verse eenheden die toestromen ondanks catastrofale verliezen, is de regio uitgegroeid tot een strategisch brandpunt. Maar met zulke uitputtende aanvallen in menselijke golven ondermijnt de Russische leiding feitelijk haar eigen plannen voor het zomeroffensief, doordat ze hun manschappen uitputten en het risico lopen geen reserves meer te hebben voor een daadwerkelijke doorbraak.