Vandaag zijn er veel interessante ontwikkelingen vanuit de richting van Koersk.
Hier, in een wanhopige poging om door de Oekraïense verdedigingen nabij Kruglenkoe te breken, grepen Noord-Koreaanse troepen terug op tactieken met menselijke aas, waarbij geselecteerde soldaten naar hun dood werden gestuurd om Oekraïense drone-operators af te leiden. Hun slecht uitgevoerde strategie leidde echter tot catastrofale verliezen, waardoor het slagveld bezaaid raakte met lichamen zonder enig resultaat te boeken.

Onlangs besloot het Russische commando hun prioriteiten in het gebied van Kruglenkoe te herzien om het primaire doel van de huidige fase van hun tegenoffensief te bereiken. Deze reeks aanvallen speelt een cruciale rol bij het behalen van hun bredere operationele doel: de inname van Malaya Loknya en de eliminatie van het noordelijke deel van de Koersk-saillant.
Eerder mislukten de Russische troepen in hun flankaanval ten noorden van Novoivanovka, waardoor hun kansen om de belangrijkste Oekraïense verdedigingen in en rond het dorp te omzeilen afnamen. Deze mislukking verhindert hen om hun opmars naar Malaya Loknya te versnellen, aangezien de hoofdweg naar de stad onder Oekraïense controle blijft. Bijgevolg is hun enige haalbare optie om door te gaan met aanvallen nabij Kruglenkoe, waar het doorbreken van de Oekraïense verdedigingen hen in staat zou kunnen stellen op te rukken naar Malaya Loknya.

De Russische troepen kunnen echter geen aanzienlijk aantal troepen en middelen toewijzen aan dit deel van het front zonder hun posities in andere delen van de Koersk-saillant te verzwakken. Om hun doel van de inname van Kruglenkoe na te streven, kozen de Russische generaals er opnieuw voor om Noord-Koreaanse troepen in te zetten om het tekort aan Russische personeelsleden te compenseren. Zo proberen ze hun opmars te handhaven terwijl ze de Oekraïense verdedigingen rond het dorp proberen te omzeilen.
Het tactische terrein rond Kruglenkoe biedt Noord-Koreaanse strijders de mogelijkheid om zich te verzamelen en voor te bereiden op aanvallen binnen de nabijgelegen bossen. Deze bosrijke gebieden dienen als natuurlijke dekking, waardoor de Noord-Koreanen hun troepen in aanzienlijke aantallen kunnen samenbrengen. Deze opbouw is bedoeld om numerieke superioriteit te bereiken, die ze willen gebruiken in een grootschalige aanval om de Oekraïense verdedigingen te overweldigen en te omzeilen.

Voor de aanval moeten de Noord-Koreanen echter grote aanvalsgroepen over open velden verplaatsen, waardoor ze uiterst kwetsbaar worden voor Oekraïense droneverkenningen, FPV-droneaanvallen en artillerievuur. Deze kwetsbaarheid wordt verergerd door de gebrekkige training en voorbereiding van Noord-Koreaanse soldaten op dergelijke scenario's. Documenten die zijn teruggevonden van gedode Noord-Koreaanse soldaten onthullen dat hun primaire antidronetactiek het gebruik van levend aas inhoudt—een soldaat rent om de drone af te leiden terwijl twee anderen proberen deze neer te schieten met handvuurwapens. Deze tactiek blijkt echter ineffectief, omdat hun neiging om in grote, dicht opeengepakte groepen te bewegen Oekraïense drone-operators en artillerie in staat stelt meerdere soldaten met één enkele aanval uit te schakelen.

Het gebrek aan training en bekendheid met moderne technologie en oorlogsvoering maakt Noord-Koreanen uiterst kwetsbaar voor precisieslagen door Oekraïense troepen. Onwetend dat hun bewegingen naar de bossen werden gevolgd door drones, slaagden de Noord-Koreanen er niet in hun benadering effectief te verbergen. Oekraïense drone-operators identificeerden snel hun posities bij aankomst in de bossen en gaven de coördinaten door aan artillerie-eenheden. Hierdoor konden de Oekraïense troepen verwoestende aanvallen uitvoeren met artillerie en clustermunitie op de geconcentreerde Noord-Koreaanse troepen, waardoor hun gebrek aan tactisch bewustzijn werd uitgebuit.

De overlevende troepen worden vervolgens opgejaagd en uitgeschakeld door nieuw gearriveerde Oekraïense drone-operators, die het gemakkelijker vonden om Noord-Koreaanse soldaten te elimineren dan de doelen uit hun eerdere training, vanwege de neiging van Noord-Koreanen om zich in groepen te verzamelen.

Over het geheel genomen stuurden de Russische generaals Noord-Koreaanse troepen opnieuw de strijd in, waarbij hun gebrek aan training een aanzienlijk voordeel bood aan de Oekraïense verdedigers. De Oekraïners detecteerden en elimineerden met succes grote concentraties Noord-Koreaanse soldaten, waarmee ze de kwetsbaarheden van slecht gecoördineerde tactieken blootlegden. Deze aanval benadrukte opnieuw de onpraktischheid van de geïmproviseerde methoden van de Noord-Koreanen tegen drones en artillerie. Ondanks herhaalde mislukkingen blijven Noord-Koreaanse commandanten zich niet bewust van de primaire oorzaak van hun zware verliezen—de neiging om hun troepen in grote groepen samen te brengen. Deze aanpak blijft hen tot gemakkelijke doelen maken voor Oekraïense precisieslagen, wat leidt tot onhoudbare verliezen die waarschijnlijk zullen aanhouden, tenzij hun tactieken fundamenteel worden herzien.
Opmerkingen